Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
Soms loop ik op straat
Soms loop ik op straat
of ik fiets door het park
mijn hoofd vol gedachten
en beelden voor ogen.
Beelden van hem
met haar aan zijn zij.
Zijn arm om haar heen
haar heel dicht nabij.
Dan breek ik van binnen.
Mijn hart scheurt uiteen.
Hoe kan hij mij zolang
zo hebben bedrogen?
Ik hield zo van hem
en hij ook van mij.
Maar ondanks die liefde
voelde ik hem niet nabij.
Mijn hart zo onrustig
wantrouwig en bang.
Wie is hij geworden?
Een vreemde voor mij.
Ik kan niet begrijpen
hoe kon dit zo gaan?
Hoe kon al die maanden
dit naast mij bestaan?
De beelden, ze blijven
nog dagelijks komen.
Ik wil ze vergeten
verbannen, verslaan.
Breekt ooit weer een tijd aan
dat ik kan gaan slapen
en zomaar ontwaken
uit prettige dromen?
Dat ik weer op straat loop
of fiets door het park
mijn hoofd vrij van zorgen
mijn hart blij en kalm.
Ik wil weer genieten
weer uitzien naar morgen
en weten dat ik
nu weer veilig geborgen
niet bang hoef te zijn
voor ontrouw, voor pijn
omdat hij mij koestert
mij nooit meer wil kwetsen
omdat hij alleen nog
de mijne wil zijn.
Willeke
